 |
| Príamo recupera el cadáver de su hijo Héctor |
1. Casa con huerto (1915)
Quisiera tener una casa de campocon un jardín muy grande; no tanto por
las flores, por los árboles y por el verdor
(por cierto que también se hallen: son bellísimos),
sino para tener animales. Ah, ¡tener animales!
Al menos siete gatos -dos bien negros
y dos albos como nieve, para el contraste.
Un serio papagayo, para escucharlo
decir cosas con énfasis y convicción.
En cuanto a perros, creo que tres me bastarían.
Quisiera también dos caballos (buenos son los caballitos).
Y sobre todo tres o cuatro de aquellos valiosos,
simpáticos, animales, los asnos,
que estuvieran echados perezosamente,
que menearan alegres sus cabezas.
Σπίτι με Κήπον
Ήθελα νάχω ένα σπίτι εξοχικόμ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο – όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες
(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα)
αλλά για νάχω ζώα. Α νάχω ζώα!
Τουλάχιστον επτά γάτες – η δυο κατάμαυρες,
και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.
Έναν σπουδαίο παπαγάλλο, να τον αγροικώ
να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν.
Από σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν.
Θάθελα και δυο άλογα (καλά είναι τ’ αλογάκια).
Κ’ εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ’ τ’ αξιόλογα
τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,
να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ η κεφαλές των.
2. Lo oculto (1908)
Por lo que hice y por lo que dije,que no traten de encontrar quién era yo.
Un obstáculo se alzaba, transformaba
mis acciones y mi modo de vivir.
Un obstáculo se alzaba y me detenía
muchas veces cuando iba a hablar.
Mis acciones más inobservadas
y mis escritos más ocultos
-sólo por ellos me entenderán.
Mas, acaso no vale la pena gastar
tanta atención y tanto esfuerzo para conocerme.
Más tarde -en la sociedad más perfecta-
algún otro, que ha sido como yo,
ciertamente surgirá y actuará en libertad.
Κρυμμένα
Aπ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπανα μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν.
Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε
τες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου.
Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε με
πολλές φορές που πήγαινα να πω.
Οι πιο απαρατήρητές μου πράξεις
και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα —
από εκεί μονάχα θα με νιώσουν.
Aλλά ίσως δεν αξίζει να καταβληθεί
τόση φροντίς και τόσος κόπος να με μάθουν.
Κατόπι — στην τελειοτέρα κοινωνία —
κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα
βέβαια θα φανεί κ’ ελεύθερα θα κάμει.
3. Mar de la mañana (1915)
Aquí estoy yo. Daré al mundo una mirada.Mar de la mañana, cielo sin nubes; bella infinitud
Azul; enorme, plena de luz, sobre la ribera amarilla.
Aquí estoy yo. Dispuesto estoy a que me engañe el instante.
(En verdad creo que lo vi, en cuanto me detuve).
No son sólo mis fantasías divinas,
Lo que de ellas recuerdo, fugaz visión de la voluptuosidad.
Θάλασσα του Πρωιού
Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.
Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)·
κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.
4. Príamo, su viaje nocturno (1893)
Dolor y lamento en IliónTierra
de Troya en amarga desesperanza, en temor,
al gran Héctor Priámida llora.
Grave resuena el trueno estridente .
Nadie
en Troya es ajeno al dolor,
El recuerdo de Héctor, es presencia común.
Mas es vano, inútil,
Todo
lamento de la ciudad atormentada;
sorda es la adversa fatalidad.
Detestando lo inútil, Príamo
Oro
toma del tesoro; marmitas agrega
tapices, mantos; y también...
Túnicas, trípodes, una espléndida cantidad de
Peplos,
Todo lo que juzga apropiado,
y lo carga sobre su carro.
Con rescate quiere, del terrible
Enemigo
Recuperar el cuerpo de su hijo;
honrarlo, con augustas exequias.
En la noche silenciosa, emprende el viaje.
Habla
poco. Por único pensamiento ahora tiene
veloz, veloz, que corra su carruaje.
Tenebroso, el camino se extiende.
Lúgubre
El viento gime y se lamenta.
Un cuervo ominoso, a lo lejos grazna.
Aquí, se escucha el aullido de un perro;
Allí
cual susurro, de rápidos pies, una liebre cruza.
El rey azota y azota sus caballos.
Las sombras de la llanura se despiertan
Siniestras
Se preguntan: por qué con tanta prisa
el dardánida vuela rumbo a los navíos.
De Argivos asesinos, de Aqueos
Funestos
El rey no atiende vanos presagios;
le basta que su carro corra veloz, veloz.
Πριάμου Nυκτοπορία Κρυμμένα
Άλγος εν τη Ιλίω κ’ οιμωγή
Η γητης Τροίας εν απελπισμώ πικρώ και δέει
τον μέγαν Έκτορα τον Πριαμίδην κλαίει.
Ο θρήνος βοερός, βαρύς ηχεί.
Ψυχή
δεν μένει εν τη Τροία μη πενθούσα,
του Έκτορος την μνήμην αμελούσα.
Aλλ’ είναι μάταιος, ανωφελής
πολύς
θρήνος εν πόλει ταλαιπωρημένη·
η δυσμενής κωφεύει ειμαρμένη.
Τ’ ανωφελή ο Πρίαμος μισών,
χρυσόν
εξάγει εκ του θησαυρού· προσθέτει
λέβητας, τάπητας, και χλαίνας· κ’ έτι
χιτώνας, τρίποδας, πέπλων σωρόν
λαμπρόν,
και ό,τι άλλο πρόσφορον εικάζει,
κ’ επί του άρματός του τα στοιβάζει.
Θέλει με λύτρα, από τον τρομερόν
εχθρόν,
του τέκνου του το σώμα ν’ ανακτήση,
και με σεπτήν κηδείαν να τιμήση.
Φεύγει εν τη νυκτί τη σιγηλή.
Λαλεί
ολίγα. Μόνην σκέψιν τώρα έχει
ταχύ, ταχύ το άρμα του να τρέχη.
Εκτείνεται ο δρόμος ζοφερός.
Οικτρώς
ο άνεμος οδύρεται κ’ οιμώζει.
Κόραξ απαίσιος μακρόθεν κρώζει.
Εδώ, κυνός ακούετ’ υλακή·
εκεί,
ως ψίθυρος λαγώς περνά ταχύπους.
Ο βασιλεύς κεντά, κεντά τους ίππους.
Της πεδιάδος εξυπνούν σκιαί
λαιαί,
και απορούν προς τι εν τόση βία
πετά ο Δαρδανίδης προς τα πλοία
Aργείων φονικών, και Aχαιών
σκαιών.
Aλλά ο βασιλεύς αυτά δεν τα προσέχει·
φθάνει το άρμα του ταχύ, ταχύ να τρέχη.
5. Ante la estatua de Endimión (1916)
En un carruaje blanco arrastrado por cuatro mulasblancas como la nieve y con arneses de plata.
De Mileto viajé a Ladmos.
En una nave púrpura, desde Alejandría navegué
para hacer ritos secretos, libaciones
y sacrificios en honor de Endimión.*
Estoy ante su estatua; observo, con asombro,
su célebre hermosura. Canastas de jazmines
arrojan sobre ella mis esclavos; mientras,
mi cuerpo rememora sus placeres del pasado.
Ενώπιον του Aγάλματος του Eνδυμίωνος
Επί άρματος λευκού που τέσσαρες ημίονοιπάλλευκοι σύρουν, με κοσμήματ’ αργυρά,
φθάνω εκ Μιλήτου εις τον Λάτμον. Ιερά
τελών — θυσίας και σπονδάς — τω Ενδυμίωνι,
από την Aλεξάνδρειαν έπλευσα εν τριήρει πορφυρά.—
Ιδού το άγαλμα. Εν εκστάσει βλέπω νυν
του Ενδυμίωνος την φημισμένην καλλονήν.
Ιάσμων κάνιστρα κενούν οι δούλοι μου· κ’ ευοίωνοι
επευφημίαι εξύπνησαν αρχαίων χρόνων ηδονήν.
* Endimión, joven pastor, de gran hermosura, sostuvo amores con Selene. A ruego de Selene, Zeus le concedió un deseo a Endimión, quien pidió el don de dormir un sueño perpetuo. En efecto, permanece eternamente joven y Selene lo visita noche tras noche. Se dice, además, de Endimión que es el padre de Eurídice y de Pisa. En Asia Menor, en el monte Ladmos, cerca de Mileto, hubo una estatua en honor de Endimión.
6. Un recuerdo lejano (1914)
Quisiera contar un recuerdo lejano...Pero se ha extinguido; queda ya tan poco.
—Es un recuerdo de mis años de juventud.
Una piel como de pétalos de jazmines...
Por los días de agosto —¿era agosto? —Era de noche.
Lo más intenso en mi memoria es el color de sus ojos: azules
oscuros. Ah, sí; azul oscuro. Eran azul zafiro.
μακρυά
Θάθελα αυτήν την μνήμη να την πω...Μα έτσι εσβύσθη πια... σαν τίποτε δεν απομένει —
γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.
Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί...
Εκείνη του Aυγούστου — Aύγουστος ήταν; — η βραδυά...
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά...
A ναι, μαβιά· ένα σαπφείρινο μαβί.
7. Ítaca (1910)
Si vas a emprender el viaje hacia ÍtacaPide que tu camino sea largo
Rico en experiencia, en conocimiento.
A Lestrigones y a Cíclopes
o al airado Poseidón no temas nunca
No hallarás a tales seres en tu ruta
Si alto es tu pensamiento y limpia
La emoción de tu espíritu y tu cuerpo.
A Lestrigones ni a Cíclopes
Ni al fiero Poseidón hallarás nunca
Si no los llevas dentro de tu alma
Si no es tu alma quien ante ti los pone.
Pide que sea largo tu camino
Que sean numerosas las mañanas de verano
En que, con placer, felizmente
Arribes a bahías nunca vistas.
Detente en loa emporios de Fenicia
Adquiere mercancías hermosas
Madreperlas, corales, ámbar y ébano
Perfumes deliciosos y diversos
Cuanto puedas invierte en perfumes voluptuosos y delicados.
Visita muchas ciudades de Egipto
Aprende con avidez de sus sabios.
Ten a Ítaca siempre en la memoria.
Llegar allí es tu meta.
Mas no apresures el viaje
Mejor que se extienda largos años
Y arribes anciano a la isla
Con cuanto hayas ganado en el camino
No esperes que Ítaca te enriquezca.
Ítaca te concedió un viaje hermoso.
Sin ella, no hubieras emprendido el camino
Mas ninguna otra cosa puede darte.
Aunque la encuentres pobre, Ítaca no te engañará.
Rico en saber y vida, a tu regreso,
Ya comprenderás lo qué las Ítacas significan.
Ιθάκη
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
No hay comentarios:
Publicar un comentario